این فصل سوال اساسی برای پپ اینه که با مصدومیت بهترین هافبک جهان به قول خودش یعنی رودری چطور کنار بیاد. رودری کل فصل رو از دست داده و بنظر میرسه سیتی در ادامه امتیازات زیادی رو از دست بده. آمار منچسترسیتی با رودری و بدون رودری واقعا معنا داره. نسبتا میتونیم بگیم سیتی با رودری اصلا نمیبازه.
به قول جاناتان ویلسون، روزنامهنگار معروف انگلیسی مواقعی وجود داره که یک زمین فوتبال میتونه بسیار کوچک به نظر برسه و شما شروع به تعجب میکنید که آیا در این روزها اندام ورزشکاران بسیار بزرگ شده که زمینها کوچیک به نظر میاد؟ وقتش نرسیده که زمینها کمی بزرگتر بشن و یا یکی دو بازیکن از آن یازدهنفر اصلی کم بشن؟
در عوض مواقع دیگهای هم وجود دار که زمین بسیار بزرگ به نظر میرسه و همهجاش پر از حفره و فضاست.
بنظر سیتی بدون حضور رودری زمین براش بزرگه و حفرههای زیادی داره. اون انگار یک سد آتشین در جلوی خط دفاعی بود که هر حملهای رو در نطقه خفه میکرد. بدون شک اگر حضور داشت این هفته نیوکاسل نمیتونست به گل برسه.
پپ در بازی اول هفته کواچیچ رو گذاشته بود در پست رودری. گوندوگان در سمت چپ و ریکو لوییس از ابتدا در سمت راست اون قرار گرفت(به جای بازی در پست دفاع راست و بعد اضافه شدن به خط هافبک). آکانجی هم در زمان حمله از دفاع خارج میشد تا با دو نفر آخری که ذکر شد یک مثلث رو وسط زمین بسازه. درواقع یک نفر نمیتونست جای رودری رو پر کنه و دستکم ۲ نفر باید باهم همکاری میکردن تا جاش پر شه.
هر سه هافبک مرکزی سیتی یعنی گوندوگان لوییس و کواچیچ دقت پاس یالای ۹۰ درصد داشتن ولی هیچکدومشون به دقت پاس میانگین رودری تا قبل مصدومیت در این فصل یعنی ۹۳.۴ نرسیدن. البته ماجرای رودری در آمار خلاصه نمیشه. فقط بحث حفط توپ یا تکل یا ایجاد شانس نیست. یک سری چیزها رو آمار توضیح نمیده. حضور او در لحظه درست در جای درست باعث میشه یکسری موقعیت ها برای رقیب اساسا به وجود نیاد و یه سری موقعیت ها برای تیم خودی بوجود بیاد. هنوز هیچ فاکتوری این ماجرا رو نتونسته به اعداد تبدیل کنه.
همانطور که گفته شده بنظر امسال پروژه بزرگ پپ اینه که چطور با نبودن رودری کنار بیاد. چون هیچکس مثل اون به سیتی نمیتونه نظم بده. بنظر هم نمیرسه این چالش به سرعت حل بشه.
این مقاله بخشیست از متن این اپیزود:
سیتی البته مشکلاتی در خط حمله هم داره. در فاز حمله بازیکن یا بازیکنانی به جز هالند هم باید گل بزنن. تا قبل از این بازی هالند به تنهایی ۷۷ درصد گل های سیتی رو زده بود. درواقع بازی با نیوکاسل اولین بازی این فصل سیتی بود که هالند گل نزد. ولی سیتی باید دوباره برگرده به اون فرم که از همه جا و توسط همه گل بزنه. مثل کاری که همین هفته گواردیول کرد و یادآور روند خوب آخر فصلش شد که در گلزنی درخشان بود.
البته اینطور نیست که سیتی بازیکنان باکیفیتی نداره که بتوننن گل بزنن، مسئله بیشتر اینه که اونا یا در دسترس نیستن یا از فرم خارج شدن.
ایلکای گوندوگان در اولین دوره حضورش در سیتی منبع ثابت گلزنی بود و در هر سه فصل آخرش حداقل 10 گل به ثمر رسوند، همچنان از فرم خارجه. فیل فودن هم همینطور. در حالی که کوین دیبروینه و رودری هم به دلیل مصدومیت غائب بودن.
جک گریلیش در بازی نیوکاسل عالی بود، اما همانطور که خودش اخیراً اشاره کرد: «اون هر بازی یک شوت عالی میزنه، فقط همیشه بلاک میشه»!
جرمی دوکو و ساوینیو باید ضربه آخر خودشون رو تقویت کنن. تا دم محوطه جریمه فوق العاده هستن ولی بعدش کمی معمولی میشن و در بیشتر موارد، مدافعان سیتی به ندرت تهدیدکننده هستن.
در نتیجه جور دیگه ای هم میشه به تساوی این هفته سیتی در لیگ برتر نگاه کرد. آیا سیتی که رودری و دیبروینه رو به دلیل مصدومیت نداشت و فودن رو هم در شرایط آرمانی نمیدید، در این بازی دو امتیاز از دست داد یا یک امتیاز خوب از تیم به اوج برگشته نیوکاسل دشت کرد؟
0 دیدگاه در “پروژه بزرگ امسال پپ گواردیولا در منچسترسیتی چیست؟” افزودن → خودتان